ویتامین D به دلیل اهمیت آن در مدیریت کلسیم در روده، استخوان ها و خون و مقاومت در برابر بیماری ها شناخته شده است. با این حال، بسیاری از مطالعات نشان می دهد که اثرات سطوح ویتامین D همچنین می تواند عامل بسیاری از مشکلات سلامتی دیگر باشد.
اکنون محققان بر این باورند که نقش مهمی در نحوه ارتباط سلول ها ایفا می کند. مطالعات بالینی سطوح غیرطبیعی ویتامین D را با سرطان روده بزرگ، پروستات و سینه و همچنین بیماری قلبی، افزایش وزن و بیماری تیروئید مرتبط می‌دانند.
تولید ویتامین D
ویتامین D در مقایسه با سایر ویتامین ها منحصر به فرد است زیرا تقریباً غیرممکن است که آنچه را که نیاز دارید از غذا دریافت کنید. در عوض، بدن شما زمانی که در معرض نور طبیعی یا مصنوعی UVB قرار می گیرید، آن را به طور طبیعی در پوست تولید می کند.
هنگامی که بدن شما ویتامین D را تولید می کند یا آن را به عنوان یک مکمل غذایی مصرف می کنید، به کبد ارسال می شود. کبد ویتامین D را به 25(OH)D تبدیل می کند و آن را به نواحی مختلف بدن می فرستد و فعال می کند. پس از فعال شدن، آماده انجام کار خود است.
بیماری های خود ایمنی
خودایمنی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی، بافت‌ها و سلول‌های سالم فرد را به‌عنوان یک تهدید ببیند. هنگامی که این اتفاق می افتد، بدن آنها پاسخ ایمنی تولید می کند و حمله می کند. این پاسخ می تواند باعث آسیب، التهاب و درد مزمن در بسیاری از قسمت های بدن شود.
کمبود ویتامین D می‌تواند توانایی بدن برای مبارزه با عفونت را کاهش دهد و می‌تواند با بیماری‌های خودایمنی مانند تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز مرتبط یا ایجاد شود.
مطالعات بالینی
چندین مطالعه در سال 2014 که در نشست سالانه انجمن تیروئید ارائه شد، از جذابیت خاصی برخوردار است. محققان از نانجینگ چین 34 بیمار مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو و 32 بیمار مبتلا به بیماری گریوز را در مقایسه با 52 بیمار سالم ارزیابی کردند. محققان بسیاری از عوامل مرتبط با تیروئید از جمله ویتامین D3 را اندازه گیری کردند.
ویتامین D در واقع گروهی از ترکیبات طبقه بندی شده به عنوان ویتامین D1، D2 و D3 است. ویتامین D3 شکل طبیعی ویتامین و فعال ترین آن از نظر بیولوژیکی است.
محققان دریافتند که بیماران مبتلا به بیماری خودایمنی تیروئید نسبت به افراد سالم به میزان قابل توجهی سطوح ویتامین D3 کمتری داشتند. بیماران با سطوح بالای آنتی بادی های پراکسیداز تیروئید، که بدن در اختلالات خودایمنی تیروئید تولید می کند، سطح ویتامین D کمتری نیز داشتند. این نشان می دهد که کمبود ویتامین D ممکن است با بیماری خودایمنی تیروئید مرتبط باشد یا باعث ایجاد آن شود.
محققان برزیلی 54 بیمار هاشیموتو را در مقایسه با 54 فرد سالم مورد مطالعه قرار دادند. آنها همچنین کمبود ویتامین D را در 63.2 درصد از بیماران دریافتند. آنهایی که سطح ویتامین D پایینی داشتند، سطح هورمون محرک تیروئید بالاتر و غدد تیروئید بزرگتری داشتند.
کمبود ویتامین D
به طور معمول، زمانی که نور ماوراء بنفش کافی وجود داشته باشد، پوست ویتامین D کافی تولید می کند. با این حال، خطر ابتلا به سرطان پوست یا ملانوم به این معنی است که بسیاری از افراد از ضد آفتاب استفاده می کنند و بدن خود را می پوشانند. ما همچنین زمان بیشتری را در داخل خانه برای کار و سرگرمی می گذرانیم.
از آنجایی که آزمایش‌های بالینی بیشتر ارتباط بین ویتامین D و عملکرد تیروئید را نشان می‌دهند، بسیاری از پزشکان اکنون آزمایش ویتامین D را به عنوان بخشی از ارزیابی و مراقبت تیروئید توصیه می‌کنند. با این حال، پزشکان عملکردی و پزشکانی که از مدل پزشکی پیروی می‌کنند ممکن است بر اساس یافته‌های شما رفتار متفاوتی با شما داشته باشند.
مدل پزشکی در مقابل مدل عملکردی
مدل پزشکی 400 واحد بین المللی ویتامین D در روز را توصیه می کند. آنها همچنین سطح سرمی 25(OH)D کافی را بالای 50 نانومول در لیتر تعریف می کنند زیرا “نیازهای 97.5٪ از جمعیت را برآورده می کند”. این آزمایش برای اندازه گیری سطح ویتامین D در آزمایش خون 25 هیدروکسی ویتامین D استفاده می شود.
مدل پزشکی معمولا مصرف مکمل را برای افزایش سطوح پایین ویتامین D توصیه می کند. با این حال، رویکرد درمان عملکردی دلایل متعددی را شناسایی می‌کند که می‌تواند منجر به سطوح پایین ویتامین D شود. در نتیجه، توصیه مکمل‌ها قبل از پرداختن به سلامت عمومی و سایر مسائل بالقوه می‌تواند بی‌اثر و معکوس باشد.
مکمل ها همیشه سطوح پایین ویتامین D را اصلاح نمی کنند زیرا مشکلات اساسی را برطرف نمی کنند. گیرنده ویتامین D در برخی از بیماران خودایمنی به دلیل تغییر در توالی DNA آنها نمی تواند فعال شود. در نتیجه، آنها برای جلوگیری از کمبود ویتامین D به سطوح خونی بالاتر از حد طبیعی نیاز دارند.
ویتامین D محلول در چربی است و برخی از بیماران مبتلا به مشکلات تیروئید مانند تیروئیدیت هاشیموتو اسید معده پایین و جذب چربی ضعیفی دارند. بیماری‌های خودایمنی مانند تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز نیز باعث می‌شود که سیستم ایمنی بیش از حد کار کند که باعث کاهش ذخایر ویتامین D بدن می‌شود. بنابراین، درمان مشکلات روده و گوارش و تعدیل سیستم ایمنی قبل از در نظر گرفتن مکمل ویتامین D بسیار مهم است.
یک پزشک عملکردی بسیار ماهر به سلامت روده و گوارش شما نگاه می کند و در صورت رضایت، آزمایش خون 25 هیدروکسی ویتامین D را برای سطح ویتامین D شما تجویز می کند.
پزشک شما ممکن است مکمل را برای دستیابی به 60 تا 80 نانومول در لیتر توصیه کند. این مقدار هنوز بسیار کمتر از آستانه 125 نانومول در لیتر است که در آن بیمار ممکن است عوارض جانبی را تجربه کند. بعد از چند ماه دوباره تست خواهند کرد. زمانی که سطح سرمی به سطح قابل قبولی رسید، پزشک میزان ویتامین D دریافتی را تنظیم می کند تا سطح سرمی بین 50 تا 60 نانومول در لیتر حفظ شود.
*****
کمبود ویتامین D تنها یکی از عواملی است که می‌تواند به مشکلات تیروئید کمک کند، بنابراین مصرف خود مکمل توصیه نمی‌شود، زیرا در صورت تداوم مشکلات زمینه‌ای ممکن است بی‌اثر باشد. برای ایجاد یک پروتکل درمانی موثر، مسائل تیروئید خود را با یک پزشک متخصص در میان بگذارید.